When a friend of mine called me this morning telling me that the British tabloid The Sun dedicated a whole article to me I thought he was confusing me with someone else. “The sun? shouldn’t they be picking on some model with an anorexia problem or some Tory lord who can’t keep his pants on around young girls?”. Ever since it was clear that Jeremy Corbyn makes a realistic chance of winning the contest for labour leadership, sleeping dogs have been called into action. Jeremy Corbyn is the worst nightmare of the ruling elite in Britain and beyond. A man who was consistent all through his political career in his socialist ideas, support for legitimate resistance, and promotion of dialogue among peoples. (Column Verschenen in de krant de Standaard) Collaboratie met de vijand en bezetter tijdens een oorlog een ‘fout’ noemen, is een understatement, en niet zo onschuldig bovendien. Collaboratie is landverraad en een misdaad, zoiets tot een fout herleiden, is apologetisch. Natuurlijk het is zo dat men in Vlaanderen nog erger gewoon is en dat Bart De Wever daarom van ver lijkt te komen. Dit kan het applaus alom gedeeltelijk verklaren, maar niet volledig. Er is meer aan de hand. Dyab Abou Jahjah
(column published in the Belgian daily De Standaard and translated from Dutch by Oriana P.) When I saw you, in your eternal bath, floating in your sleep, in your eternal cradle, I imagined you were tired and simply resting. I saw my own daughter in you and assumed you must be tired, my little girl, that’s why you had fallen asleep with your clothes on. Yellow and green and red, the colors of the rainbow, so beautiful and delicate, like a flower in the sea, so very beautiful but oh so tired, so very tired. Dyab Abou Jahjah
(Column verchenen in de krant De Standaard) Toen ik je zag, in je eeuwige bad, vlottend in je slaap, in je eeuwige wieg, dacht ik dat je moe was en aan het rusten. Ik zag mijn dochter in jou, en dacht: je bent moe, mijn meisje, daarom ben je in slaap gevallen met je kleren aan. Geel en groen en rood, kleuren van de regenboog, zo mooi, als een bloem in de zee, zo mooi maar moe, zo moe. Mijn lieve schat, laat ons allemaal achter je, want deze wereld verdient je onschuld niet, deze wereld verdient je dromen niet. Kijk niet terug, ga mee in de lichtstralen van de zon die je lichaam warm houden, steek met de zielen van de andere drenkelingen de brug over, naar een spiritueel bestaan, dat misschien bestaat, misschien ook niet. Vergeef me dat ik het niet weet, en dat ik het niet kan beloven. Maar hoe dan ook, waag je kans om rust te vinden bij de bron van liefde die ons heeft gemaakt, als ze bestaat. Of slaap, voor altijd, deze keer zonder dromen, en dus zonder ontgoocheling en zonder leed. We zijn niet het OCMW van de wereld zegt u... inderdaad, dat zijn we niet... AFRIKA is het OCMW van de wereld! Daar hebben wij en de rest van de wereld van geprofiteerd voor honderden jaren, en vandaag nog steeds. Afrikaanse rijkdom zit in al onze bankrekeningen. Maar als Afrikanen naar hier willen komen om te ontsnappen aan de oorlog dat we voeren, de plundering dat we managen, of aan de mafia regimes met wie we partners zijn, dan hopen we dat ze in zee sterven. #BordersKill
( Column verschenen in De Standaard)
Het was in augustus 2009, in ons appartement in de stad Sidon in Zuid-Libanon. Mijn dochtertje was aan het huilen omdat het ongelooflijk warm was. De elektriciteit deed het niet, de generator evenmin, dus geen airco. Buiten in de straten van onze wijk verzamelden een honderdtal salafistische strijders, aanhangers van sjeik Al Assir. Lange baarden, Afghaanse kledij en moderne wapens die waarschijnlijk met Saudisch geld gekocht waren. Voor hen stond een kleine macht van het Libanese leger. Aanleiding was een politierazzia om een vermeende terrorist te arresteren in een appartementsgebouw op amper twintig meter van ons, waarna de man schoot op de politie en zijn aanhang op straat optrommelde met al hun combat gear. (Column verchenen in de Standaard onder de tittle wij en niet pegida zijn het Volk!)
Dyab Abou Jahjah Woensdagavond, rond halfzeven, het is een beetje koud op de Grote Markt van Antwerpen, maar de voorspelde regen blijft uit. Brabo stond er als eerste, hij mocht zelfs met een afgesneden hand gooien, zonder dat de aanwezige, indrukwekkende politiemacht ingreep. Maar als Jan Hertogen, een gepensioneerd socioloog en militant van Movement X, als eerste een Berberse Amazigh-vlag openrolt en antiracistische slogans begint te scanderen, chargeert de politie. De 70-jarige Mechelaar wordt op de grond geduwd en een combi ingesleurd. Dyab Abou Jahjah. Column verschenen in de Krant De Standaard
Het is niet de eerste keer dat een aanslag toeristen viseert in de Arabische wereld, maar deze keer schuilt er meer achter dan een uiting van extremisme. Wat in Tunis gebeurde, kan niet los gezien worden van wat bezig is in Irak, Syrië, Egypte en Libië. DYAB ABOU JAHJAH
(Column verschenen in de krant de Standaard) Dicht bij de stad Tikrit in Irak rukken Iraakse troepen op tegen de strijders van IS. Successen worden kilometer per kilometer geboekt, de IS-strijders moeten territorium inleveren. Beter uitgerust, beter getraind en met ondersteuning van officieren van de Iraanse Revolutionaire Garde, en volgens sommige bronnen ook soldaten, lijken het Iraakse leger en de ondersteunende sjiitische milities aan de winnende hand. Maar de strijd zal lang en bitter zijn, en een totale overwinning is niet voor morgen. Dyab Abou Jahjah
I just returned from teaching two workshops to fifth and sixth year high school students from a Francophone school in Brussels. It is an institute of technology and most of the students are immigrants or descendants of immigrants. The school had asked me to talk to these young people because the faculty had been struggling to find common ground with them regarding the Charlie Hebdo attacks and the bigger questions such as freedom of speech and freedom of expression. The tension has been palpable, a teacher told me, and from a teaching point of view we don’t know how to deal with this. We are trying to approach it from a different angle by adding your voice and that of others. |